En amont des élections législatives qui détermineront les rapports de majorité et par la suite la formation du gouvernement, l’OGBL avait présenté ses principales revendications aux partis politiques en vue de la législature à venir.

Des revendications en faveur d’une politique qui donne la plus grande priorité aux intérêts de l’ensemble des salariés, de leurs familles et de leurs enfants.

Pour une perspective d’avenir qui donne une sécurité professionnelle et sociale aux salariés ainsi que des possibilités de s’élever socialement. Pour une qualité de vie qui réponde aux besoins d’épanouissement personnel. Pour une vie bonne, sans crainte de l’avenir, pour une vie en paix et en démocratie.

Une telle perspective d’avenir exige une politique qui se donne deux principaux objectifs dans le cadre de la prochaine législature.

Premièrement, la réduction des inégalités sociales.

Et deuxièmement, faire face aux bouleversements dans la société, c’est-à-dire la digitalisation croissante et la nécessaire transition écologique, de sorte à ce qu’elles ne se retournent pas contre les besoins et les intérêts de ceux qui travaillent, mais qu’elles se développent harmonieusement avec ces derniers.

La consigne de vote de l’OGBL à l’adresse des salariés au Luxembourg:

Donnez vos voix au(x) parti(s) qui font de ces deux objectifs le fil conducteur de la politique gouvernementale qu’ils proposent.

Ces deux objectifs sont des prérequis pour que la société cesse de se morceler davantage et regagne en solidarité.

La principale condition de cette solidarité est un Etat social renforcé, qui répartit de façon plus juste, en faveur des couches de notre société à faible et moyens revenus.

Pour cette raison, nous avons besoin d’une politique de gouvernement qui préserve nos services publics et nos infrastructures, les développe et les met à l’abri de la privatisation commerciale.

Pour que la société cesse de se morceler et regagne en solidarité

Nos écoles, notre système de santé, notre système social, nos transports publics, beaucoup de tâches administratives et services importants au niveau communal n’ont rien à faire dans le secteur privé et commercial!

Toute privatisation de services publics ne fait qu’enrichir les riches et scinde notre société entre ceux qui peuvent se payer ses services et ceux qui ne le peuvent pas ou sous certaines conditions seulement.

Nous avons besoin d’un gouvernement qui s’oppose clairement aux attaques contre notre sécurité sociale publique et solidaire, qui viennent de la part des nantis, des assurances privées et commerciales ainsi que des lobbyistes du patronat.

Notre assurance-vieillesse génère de la stabilité sociale et politique et réduit les inégalités sociales. Les droits à la pension doivent être maintenus pour les générations actuelles comme pour celles à venir. Ils doivent être adaptés et même améliorés.

Nous avons besoin d’un gouvernement qui développe le niveau de performances de l’assurance maladie publique. Une adaptation positive de la nomenclature aux évolutions tant médicales, techniques que de soins est urgente, et non des mesures qui favorisent le commerce privé, comme par exemple le déconventionnement des médecins. Une médecine à deux vitesses ne doit pas voir le jour au Luxembourg. Sous aucun prétexte.

Les prestations sociales publiques sont un pilier et un indicateur important d’un Etat social performant.

Comme les assurances sociales publiques, elles sont un levier incontournable pour réduire les inégalités sociales. L’OGBL revendique leurs adaptations – dans le sens du progrès social – aux nouvelles conditions de vie et de travail de la population et l’ancrage dans la loi de l’adaptation régulière des prestations en espèces et en nature à l’évolution générale des revenus.

Pour pouvoir réussir sa mission, l’Etat social doit disposer de recettes fiscales suffisantes. Parallèlement, il a le devoir de veiller à ce qu’il y ait de l‘équité fiscale.

Les deux sont possibles. Ceci présuppose une politique fiscale qui impose les revenus du capital et la propriété des riches et des nantis et qui n’autorise pas une réduction supplémentaire de l’imposition de entreprises.

Plus d’équité fiscale garantit le pouvoir d’achat des couches de la population à bas et moyen revenus.

C’est également ce que fait l’indexation automatique des salaires, des traitements et des pensions.

L’OGBL a réussi à empêcher, entre 2006 et 2013, que l’index soit structurellement détérioré. La manipulation de l’index entreprise par le gouvernement de l’époque a pu être limitée à un simple décalage dans le temps de l’adaptation, grâce à notre résistance syndicale,

De son côté, le gouvernement actuel n’a plus toucher à l’index, ni entrepris des manipulations.

Le futur gouvernement est appelé à en faire de même.

Les gains réels de productivité doivent entraîner des évolutions réelles de salaires. Il y a un retard à rattraper dans beaucoup d’entreprises. Même dans certaines où il existe des conventions collectives.

Dans le cadre sa politique salariale et de l’emploi, le prochain gouvernement doit s’atteler à la revalorisation générale de notre système de conventions collectives, afin d’empêcher que la quote salariale ne chute encore davantage et que les écarts salariaux et de conditions de travail ne se creusent.

Et très important: la politique salariale nationale doit veiller à ce que les gains de productivité dans leur ensemble soient réparties de façon plus juste. Ceci exige une augmentation structurelle du salaire minimum. L’OGBL continue de revendiquer l’exemption fiscale pour le salaire minimum et son augmentation de 10%.

Une société décarbonisée qui préserve les ressources naturelles. Il n’y a pas d’autre voie envisageable et nous n’avons plus de temps à perdre.

Les émissions de gaz à effet de serre responsables du réchauffement de la planète, avant tout le CO2, doivent être quasiment réduites à zéro d’ici 2050 pour éviter des catastrophes écologiques. Il en va de la vie et de la santé des êtres humains, il s’agit d’empêcher les crises politiques, sociales et économiques qui se dessinent. Les générations qui vivent aujourd’hui en seront déjà de plus en plus affectées.

L’accord de Paris sur le climat de 2015 doit être transposé sans perdre davantage de temps. Le prochain gouvernement doit respecter strictement l’objectif en matière d’émissions pour lequel il s’est engagé.

Les objectifs climatiques ne seront toutefois pas atteignables avec de l’hostilité envers l’industrie et la technologie. Au contraire. L’enseignement, la science et la recherche, les innovations industrielles et technologiques sont, à côté de l‘Etat social moderne, des secteurs de croissance indispensables qui doivent être promues par tous les moyens.

Ce qui doit devenir le principal critère pour les politiques de ces prochaines années et décennies consiste en ce que les profonds bouleversements à venir dans la société, digitalisation et décarbonisation, aille main dans la main avec une qualité de vie et une situation sociale sûres et meilleures pour les gens.

La répartition du travail et des gains de productivité, l’organisation du travail, les transitions en matière de qualifications et d’emplois, l’apprentissage tout au long de la vie, le logement et la mobilité du futur et bien d’autres choses encore ne doivent pas entraîner de nouvelles fractures sociales, mais doivent au contraire amener davantage de sécurité et de qualité de vie en général.

Ainsi, nous avons besoin d’un droit du travail moderne et d’une politique du travail progressiste, qui barrent la route à toutes formes d’emplois précaires.

Qui, main dans la main avec la politique de l’enseignement, crée de nouveaux droits afin que chacun ait accès à la formation tout au long de la vie, afin que chacun ait accès à de nouvelles qualifications et de nouveaux parcours professionnels ouvrant sur des perspectives assurées.

Afin que les gains de productivité et le travail soient répartis de manière équitables, par le biais de réductions de temps de travail et sans perte de salaire. Et afin que l’organisation du travail conduise à des heures de travail qui améliorent progressivement conciliation entre travail et temps libre.

Une organisation positive du travail et de la vie professionnelle présuppose une politique qui s’oblige au dialogue social et qui l’adapte aux nouveaux enjeux. Les droits syndicaux de négociation et de codécision doivent être renforcés, aussi bien au niveau national qu’au niveau de l’entreprise.

Les institutions au Luxembourg, dédiées au partenariat social, doivent à nouveau répondre aux besoins afin de contribuer à édifier, codécider et accompagner les bouleversements sociétaux énoncés. En d’autres mots, un nouveau „modèle luxembourgeois“ est nécessaire.

André Roeltgen, président de l’OGBL
septembre 2018

Cela a été la première grève illimitée dans le secteur social et de la santé au Luxembourg. Et cela a été la plus longue grève au Luxembourg depuis 23 ans. Après 11 jours de cessation de travail, l’initiative du ministre de la Sécurité sociale, Romain Schneider, adoptée unanimement par le Conseil de gouvernement le 15 juin, a eu pour résultat que les employeurs ont dû céder aux revendications légitimes des grévistes et que ces derniers ont repris le travail.

Le ministre de la Sécurité sociale n’était pas dans l’obligation de prendre une initiative. Il l’aurait été s’il avait été responsable politiquement de ce conflit. Mais il ne l’était pas. Il ne s’agissait pas d’une grève contre le gouvernement. La grève était dirigée contre les employeurs de la maison de soins de Sodexo «An de Wisen» à Bettembourg, des «Parcs du 3e Âge à Bertrange» et des maisons de soins du groupe Zitha. Appelons-les le groupe des faucons.

On peut supposer que ces derniers ont été les véritables initiateurs et instigateurs de l’action concertée des employeurs qui, dès octobre 2017, ont privé les quelque 700 salariés des dispositions améliorées de la nouvelle convention collective et qui ont attaqué jusqu’alors les conditions de travail qui s’appliquaient.

Au début du mois de novembre 2017, le syndicat Santé, Services sociaux et éducatifs de l’OGBL a annoncé qu’il s’opposerait de façon conséquente à cette attaque. L’action commune des employeurs s’est vite émiettée, car les responsables des maisons de retraite et de soins publiques du groupe Servior et des hospices civils de la commune de Luxembourg n’étaient pas prêts à remettre en question la paix sociale et les relations de travail dans leurs établissements. Ils transposèrent les nouvelles conventions collectives pour le personnel concerné et respectèrent les droits acquis.

Mais pas les faucons. Se disant «coûte que coûte, désormais on va jusqu’au bout», ils tentèrent ensuite de remettre en question la procédure légale de conciliation. Lorsque cela échoua, ils restèrent arcboutés sur leur position. Des questions importantes se posent dans ce contexte. Ont-ils sous-estimé la combativité des quelque 300 salariés concernés? Croyaient-ils que les menaces et tentatives d’intimidation des employeurs retiendraient le personnel de recourir au dernier moyen d’action syndical à sa disposition, à savoir la cessation du travail afin d’assurer et protéger ses conditions de travail menacées?

Au plus tard, après les consultations du personnel fortement organisé au sein de l’OGBL qui se sont tenues à bulletins secrets à la maison de soins de Sodexo «An de Wisen» à Bettembourg et à la maison de soins «Les Parcs du 3e Âge» à Bertrange, débouchant sur presque 100% en faveur de la cessation de travail, il n’était plus possible d’ignorer la réalité.

Et malgré tout, les employeurs ont contraint les salariés à aller jusqu’à cesser le travail. Avaient-ils l’espoir que le personnel en grève s’effondrerait rapidement? Cet espoir se brisa immédiatement à la maison de soins de Bertrange où, après 3 heures de cessation de travail, c’est la direction qui s’effondra.

L’équation ne fut pas bonne, non plus, à la maison de soins de Bettembourg. Le moral du personnel gréviste était intact, même au 11e jour, celui de la fin de la cessation de travail. Du côté de l’entreprise, la situation était toutefois toute autre. Après quelques jours, la possibilité de rajouter de façon permanente des heures supplémentaires au personnel SAS, exténué, s’amenuisa tout doucement.

A ce moment-là, il devint clair que Sodexo n’avait plus qu’une chose en tête: s’il n’était déjà pas possible de briser la volonté du personnel de faire grève, alors il fallait tenir tête jusqu’à ce que le gouvernement, sous la pression de l’opinion publique, agisse et mette fin à la cessation de travail par le biais d’une injection financière supplémentaire.

Sodexo eut rapidement besoin d’une aide extérieure. Et celle-ci vint de Marc Fischbach, le président de l’organisation patronale Copas. Il lança un appel scandaleux aux directions de toutes les autres maisons de soins organisées au sein de la Copas les invitant à mettre leur personnel à disposition de Sodexo à Bettembourg. En d’autres mots: du personnel contraint à se transformer en casseurs de grève, financé par de l’argent public, devait être mobilisé à Bettembourg.

Les groupes multinationaux n’ont pas de valeurs philanthropiques

Une attaque unique en son genre contre le droit de grève au Luxembourg! Un procédé inacceptable qui n’est pas seulement indigne de la part d’un ancien juge à la Cour européenne de justice, mais qui occupera pendant longtemps encore les historiens et juristes qui s’intéressent au droit de grève.

La Copas n’en resta pas là et attaqua de manière générale le droit de grève du personnel du secteur social et de la santé en revendiquant l’introduction d’un droit de réquisition pour les entreprises où se déroule une grève. Une attaque frontale supplémentaire contre les libertés syndicales ancrées dans la Constitution.

Heureusement, aucune direction d’une autre maison de soins ne commit cette infraction. A une exception près, Sodexo lui-même, qui envoya du personnel, en tant que casseurs de grève, à partir d’autres maisons de soins lui appartenant. L’OGBL réagit immédiatement à Bettembourg en installant des postes de grève, leur barrant le passage. Sodexo appela la police qui menaça de faire évacuer tout le monde.

L’OGBL réagit sagement et empêcha que la situation n’escalade. Mais l’immixtion officielle de la Copas et l’attitude de Sodexo déclenchèrent la prochaine grève, à savoir dans les maisons de soins du groupe Zitha à Pétange et dans l’établissement St-Jean de la Croix à Luxembourg-ville.

Et ils obligèrent l’OGBL à préparer rapidement une large mobilisation du personnel du secteur social et éducatif au Luxembourg, afin de défendre le droit de grève commun à tous et soutenir leurs collègues grévistes.

Il n’en alla pas jusque-là, parce qu’au regard de ces développements, le ministre de la Sécurité sociale et l’ensemble du gouvernement prirent leur responsabilité politique, afin de rétablir la paix sociale et le fonctionnement normal dans les maisons de soins.

La grève est finie. Les grévistes ont imposé leurs revendications légitimes. Déjà en février 2017, lorsqu’une grève, pour les mêmes raisons, avait pu être évitée à la dernière minute à la maison de soins de Sodexo, je revendiquais dans une lettre ouverte que «les bonnes leçons de la grève évitée» soient tirées. Avant tout, je mettais en garde quant à l’intrusion progressive de groupes multinationaux dans le secteur social et de la santé au Luxembourg. Les multinationales n’ont pas de valeurs philanthropiques. Elles sont au service de leurs actionnaires et non au service des personnes qui ont besoin de soins. Pour elles, le soin est une marchandise et le travail professionnel de ceux qui exercent des métiers du social et de la santé ne sont qu’un instrument pour générer du profit capitaliste.

Leurs méthodes d’organisation des relations de travail ne sont pas compatibles avec notre modèle traditionnel de collaboration harmonieux entre directions et personnel, au service des personnes à soigner et à accompagner. Les établissements publics, ceux de la Croix Rouge, de la Caritas et de nombreuses autres organisations encore que les droits humains fondamentaux importent, doivent réagir. Ils doivent empêcher que ces évolutions négatives ne s’imposent dans leurs entreprises ainsi que dans leur propre organisation patronale. Les relations sociales dans l’ensemble du secteur social et de la santé en dépendent. Et avec cela, finalement aussi la paix sociale et le respect des libertés syndicales.

En cas de besoin de maisons de soins supplémentaires et d’autres structures, il doit être investi publiquement. L’extension supplémentaire d’entreprises privées et commerciales, que ce soit Sodexo ou comme très récemment le fonds d’investissement belge Vulpia, doit être stoppée dans le secteur des maisons de soins, dans le secteur de la santé en général! La politique est appelée à agir.

André Roeltgen, Président de l‘OGBL
Juillet 2018

Selon les informations dont dispose l’OGBL, le projet de loi portant sur le reclassement professionnel ne devrait plus être soumis au vote des députés avant la fin de l’actuelle période législative, ce que déplore profondément le premier syndicat du pays. Ceci constituerait en effet une situation catastrophique pour les salariés concernés par ce dispositif, avant tout d’un point de vue financier.

L’OGBL tient à souligner que la non approbation du projet de loi en question aura des conséquences néfastes pour les salariés déclarés capables par le Contrôle médical de la Sécurité sociale et inaptes au dernier poste de travail par le médecin de travail compétent. Cela aura comme répercussion que les salariés concernés se retrouveront dans un vide juridique ainsi que dans une situation financière précaire et déplorable.

L’OGBL rappelle également que les salariés reclassés sont aujourd’hui toujours discriminés par rapport à leurs collègues, ne bénéficiant pas des améliorations salariales négociées dans le cadre du renouvellement de leur convention collective. Le nouveau projet de loi est précisément censé abolir cette discrimination.

Depuis l’entrée en vigueur de la loi portant réforme de la loi sur le reclassement professionnel au 1^er janvier 2016, l’OGBL n’a eu de cesse d’insister sur les nombreux problèmes et incohérences existants. Après de longues et difficiles discussions, l’OGBL a enfin obtenu quelques avancées essentielles dans l’intérêt des salariés concernés.

L’OGBL précise également qu’il a donné un avis positif à l’égard de ces avancées, sous réserve que le projet de loi soit voté avant la fin de l’actuelle période législative.

Par conséquent et au regard de ce qui précède, l’OGBL revendique fermement de la part de tous les partis politiques ainsi que du Conseil d’Etat que le projet de loi en question se concrétise et devienne donc une réalité encore avant la fin de l’actuelle période législative.

Communiqué par l’OGBL
le 16 juillet 2018

Le Luxembourg est en train de se mettre en conformité avec la nouvelle directive européenne sur la protection des données (Règlement no 2016/679, dit règlement général sur la protection des données, RGPD dans la suite du texte). Le RGPD vise à renforcer le droit des citoyens, en particulier des consommateurs, de disposer de leurs données personnelles, de renforcer la protection de leur vie privée et en même temps de responsabiliser les acteurs traitant les données : administrations, associations et entreprises.

Un tel renforcement des droits des personnes est a priori à saluer; il était en effet grand temps d’adapter la protection des données (qui basait sur une directive âgée de plus de 20 ans) aux mutations technologiques rapides dans le cadre de la digitalisation de l’économie et de la société.

Ceci dit, si le RGDP vise à renforcer la protection du consommateur et du citoyen, sa transposition au Luxembourg, telle qu’elle est proposée à l’heure actuelle, la détériore en même temps… pour le salarié. Or, rappelons tout de même que la très grande majorité des consommateurs et des citoyens sont également des salariés !

La protection du salarié contre la surveillance sur le lieu de travail date au Luxembourg de la loi du 2 août 2002. Les articles correspondants ont été repris dans le Code du travail sous la forme des articles L.261-1 et L.261-2.

Ces articles limitent de façon stricte les possibilités d’introduire des mesures de surveillance que si elles sont nécessaires :

1. pour les besoins de sécurité et de santé des salariés.
2. pour les besoins de protection des biens de l’entreprise.
3. pour le contrôle du processus de production portant uniquement sur les machines.
4. pour le contrôle temporaire de production ou des prestations du salarié, lorsqu’une telle mesure est le seul moyen pour déterminer le salaire exact.
5. dans le cadre d’une organisation du travail selon l’horaire mobile.

Les points 1, 4 et 5 sont soumis, dans les entreprises avec plus de 150 salariés, à la codécision entre employeur et représentants des salariés dans le cadre du comité mixte d’entreprise, respectivement, après les prochaines élections sociales à la codécision entre l’employeur et les délégations du personnel, suivant les dispositions de l’article L.423-1 du Code du travail.

Dans le projet initial du gouvernement (en 2016), il n’était pas prévu de modifier quoique ce soit par rapport à cette limitation du champ d’application, particulièrement importante pour la protection de la sphère privée des salariés. Toutefois, ce projet prévoyait une mesure qui mettait en danger un autre élément primordial de protection contre une mise en place unilatérale de mesures de surveillance : l’abolition de l’autorisation préalable de la Commission nationale de protection des données (CNPD).

Après diverses démarches de l’OGBL, culminant dans une manifestation devant la Chambre des Députés le 1^er juin 2017, le gouvernement a en fin de compte revu sa copie et accepté un compromis. Même si l’autorisation préalable reste abolie, le gouvernement a soumis une proposition de modification de l’article L. 261-1, qui prévoit l’introduction de la possibilité pour les délégations du personnel, ou à défaut pour les salariés, de demander un « avis préalable »  de la CNPD avec effet suspensif pour toute mesure de surveillance sur le lieu du travail.

A priori l’OGBL pouvait saluer cette proposition de compromis, qui n’est certes pas le maintien de l’ancienne autorisation préalable, mais laisse aux salariés et à leurs représentants une possibilité de réagir en amont à l’instauration d’une nouvelle mesure de surveillance sur le lieu de travail, si…

Si elle n’était pas contrebalancée, voire réduite à néant par une nouvelle proposition absolument inacceptable de modification de l’actuel article L.261-1 ! Le gouvernement veut en effet étendre le champ d’application pour l’introduction d’une mesure de surveillance. Les cinq cas de figure cités ci-dessus seraient donc remplacés par un simple renvoi au RGPR, puis, dans la version révisée des amendements gouvernementaux du 14 mai, à un renvoi à l’article 6, paragraphe 1 points a) à f) du même règlement.

Or, une telle modification du champ d’application de l’article L. 261-1 ouvre en fait la porte à toute forme de surveillance sur le lieu de travail, et dépasserait largement le cadre des cinq cas de figure actuels. Ceci d’autant plus que le texte du RGPR laisse beaucoup de champ possible à des interprétations différentes, voir par exemple le point f) précité : « le traitement est nécessaire aux fins des intérêts légitimes poursuivis par le responsable du traitement ou par un tiers, à moins que ne prévalent les intérêts ou les libertés et droits fondamentaux de la personne concernée qui exigent une protection des données à caractère personnel, notamment lorsque la personne concernée est un enfant »…

La version révisée du 14 mai réintroduit certes la notion du Code du travail actuel, essentielle au vu du lien de subordination du salarié, que le « consentement de la personne concernée ne rend pas légitime le traitement mis en œuvre par l’employeur » – mais l’affaiblit en même temps par rapport au texte actuel en ajoutant le mot « d’office ». Cela ne crée pas seulement une insécurité juridique (dans quels cas le traitement serait-il légitime par simple consentement de la personne concernée ?), elle ouvre une porte à mettre en place des mesures de surveillance soumis au simple consentement du salarié concerné – qui, dans la réalité du monde du travail, n’aura souvent pas d’autre choix, s’il souhaite garder son emploi.

Une autre modification subtile, mais importante, est le fait de biffer le mot « temporaire » au niveau du « contrôle de la production », qui est une autre dégradation inacceptable, ouvrant la voie à des mesures de surveillance définitives et permanentes.

Il est dans ce contexte tout à fait ridicule que le directeur de la Fédération des artisans insinue dans son dernier éditorial (D’Handwierk 03/2018) que l’OGBL serait l’initiateur des nouveaux amendements – l’OGBL est en fait loin d’être satisfait de ces amendements ! De même, l’affirmation du directeur de la FDA que les dits amendements mèneraient à des « règles plus strictes » au détriment des entreprises, est tout à fait fausse, si on les compare à la législation actuelle. En réalité, l’ouverture du champ d’application constitue une ouverture des possibilités potentiellement très vaste. En fin de compte, plutôt que de règles plus strictes, il s’agit plutôt d’une dérégulation.

Les derniers amendements prévoient certes la possibilité pour le salarié d’introduire une réclamation auprès de la CNPD. Même si le texte proposé précise qu’une « telle réclamation ne constitue ni un motif grave, ni un motif légitime de licenciement », il faut craindre que très peu de salariés vont faire une telle démarche, qui risque malgré tout d’entrainer des conséquences négatives pour leur carrière professionnelle.

Il est à regretter que le gouvernement ne prévoit pas dans ce cas la possibilité d’actions collectives, donc ouvrir la possibilité de réclamation aux délégations du personnel et aux syndicats, alors que le RGPD introduit explicitement la possibilité aux  associations actives dans le domaine de la protection des droits et libertés des personnes en matière de protection des données d’introduire des recours collectifs.

Surtout, il n’est pas compréhensible pourquoi le gouvernement ne choisit pas de se référer à l’article 88 du RGPD, qui permet justement des règles plus spécifiques pour assurer la protection des droits et libertés des salariés en ce qui concerne le traitement des données à caractère personnel dans le cadre des relations de travail, pour justifier le maintien de la limitation actuelle à cinq cas de figure.

Dans le cas contraire, il faut bien craindre que les nouvelles possibilités technologiques de surveillance vont réduire progressivement à néant les protections existantes, surtout dans les entreprises avec moins de 150 salariés. Ne rappelons que quelques-unes des situations actuellement encore soumis à une autorisation préalable de la CNPD : vidéosurveillance, moyens de géolocalisation dans les véhicules de la société, tracement des agissements des salariés moyennant des lecteurs de badges…

Demain, il s’agira d’outils de travail connectés à l’ « internet of things », de vêtements de travail « intelligents » (gants, chaussures…), ou encore d’algorithmes qui permettent de suivre l’activité du salarié en analysant son style de frappe, son rythme cardiaque ou sa courbe thermique. Les possibilités technologiques existent déjà. Le juriste Jean-Luc Putz parle dans ce contexte d’un « contrôle patronal omniprésent », d’une « forme de « super-subordination », dans laquelle chaque geste est enregistré, analysé, contrôlé et le cas échéant sanctionné » (Le travail flexible et atypique, 2016, p.13). Il faut tout faire pour éviter un tel scénario à la Orwell !

Même si le RGPD est entré en vigueur le 25 mai 2018, les travaux législatifs pour la transposition du règlement au Luxembourg n’ont pas encore abouti. Il n’est donc pas encore trop tard pour revoir le projet de loi pour maintenir des limitations strictes au niveau du champ d’application.

Dans le cadre de l’étude TIR (« Third Industrial Revolution »), dite étude « Rifkin », le gouvernement a présenté la digitalisation de l’économie et de la société comme une « révolution » pour le bien et dans l‘intérêt des femmes et des hommes. Une dégradation de la protection des données des salariés va cependant dans le sens inverse. N’entamons pas la révolution 3.0 avec une détérioration de la protection des salariés contre la surveillance sur le lieu de travail !

André Roeltgen, président de l’OGBL
Frédéric Krier, membre du bureau exécutif de l’OGBL

L’OGBL a tenu le 26 avril 2018 son traditionnel meeting en amont du 1^er mai au centre culturel «Al Seeërei» de Diekirch. Le président de l’OGBL a présenté à cette occasion les principales revendications du syndicat en vue de l’amélioration générale des conditions de vie et de travail des salariés résidents et frontaliers.

Discours intégral du président de l’OGBL, André Roeltgen:

Léif Gäscht,

Léif Kolleginnen a Kollegen,

Den Dag vun der Aarbecht ass deen Dag, wou mär all déi Generatioune vu Fraen a Männer feieren, déi weltwäit mat hire Gewerkschafte fir sozial Gerechtegkeet, fir Fridden an Demokratie, fir Fräiheet a Gläichheet gekämpft hunn.

Den 1. Mee gi mär eis als Gewerkschaftler d’Wuert, dee Kampf weiderzeféieren.

Fir d’Emanzipatioun vum schaffende Mënsch, fir seng Rechter, fir eng Welt wou jiddereen ouni Diskriminatioun, ouni Ausbeutung an ouni Ënnerdréckung gutt liewe kann. Wou jiddereen sech an der Aarbecht an an der Gesellschaft verwierkleche kann.

Den 1. Mee ass en internationalen Dag, dee keng national Grenze kennt.

Hien ass den Dag vun der Verkeeferin aus dem Walmart aus den USA, vum Plantagenaarbechter aus Costa Rica, vum Minnenaarbechter aus Südafrika, vun der Infirmière aus Japan, vun dem Bauingenieur aus Russland, vun der Journalistin aus Tunesien a vum Stolaarbechter aus Lëtzebuerg.

Den 1. Mee ass och den Dag vun all deene Mënschen, deenen d’Aarbecht géint hire Wëlle verwiert bleift. Déi déi weltwäit vun der Aarbechtslosegkeet betraff sinn.

An nach méi schlëmm, déi extreme Forme vun der Onfräiheet, der Ënnerdréckung bis zur Gefor ausgesat sinn, hiert Liewen ze verléieren.

An eiser Welt vun haut gi schrecklech Rekorder gebrach.

Am Joer 2017 gouf et weltwäit 31 Kricher a méi wéi 65 Millioune Mënsche waren op der Flucht.

All 113te Mënsch op der Welt ass e Flüchtling. Eng Zuel déi zënter dem 2. Weltkrich net méi erreecht gouf.

Kricher, Biergerkricher, Ënnerdréckung an extrem wirtschaftlech Aarmut sinn d’Ursaache fir dës Katastroph.

Un der Spëtz steet Syrien, wou 50% vun der Bevëlkerung op der Flucht sinn. 6 Milliounen am Land selwer a 5 Millioune sinn an d’Ausland geflücht.

Dëse Biergerkrich huet bis haut enger hallwer Millioun Fraen, Männer a Kanner d’Liewe kascht.

Déi nächst an der Lëscht vun den humane Katastrophe sinn de Jemen, de Südsudan, Lybien a vill aner Länner, an éischter Linn aus Afrika an dem Noe bis Mëttleren Osten.

Een zweeten traurege Rekord ass déi international Oprëschtung.

1700 Milliarden $ sinn 2016 weltwäit fir Rëschtungsgidder verpolvert ginn.

D’USA mat 600 Milliarden $, an Europa mat 280 Milliarden $ sti viru China a Saudi-Arabien un der Spëtz. D’NATO-Länner ginn 900 Milliarden $ fir Rëschtung aus, 13 mol méi wéi Russland.

Déi 1700 Milliarden $ maachen de Fridden an der Welt net méi sécher, am Géigendeel.

A si feele fir de Bau vu Schoulen, vu Spideeler, vu Wunnengen a fir Infrastrukture fir ëmweltschounend Energiegewannung. Ëm wéi vill géifen déi sozial an ökologesch fortschrëttlech Investitiounen eis Welt méi friddlech a mënschefrëndlech maachen?

Am Kampf fir de Fridden a fir seng Ofsécherung spillt de Kampf géint de Militarismus a géint d’Oprëschtung eng entscheedend Roll.

Als Gewerkschaftsbeweegung musse mer an dësem Kampf an der éischter Rei stoen.

D’Mënschheet brauch schnellstens eng Politik vun der internationaler Entspanung déi d‘Gefor vun neie militäresche Konflikter a Kricher erofsetzt.

All Säbelgerassels à la Trump a vun aneren ass vëlleg feel un der Plaz.

D‘Mënschheet brauch nei international Ofrëschtungsofkommen. Déi nei Oprëschtungsspiral, déi mat der Digitaliséierung vun de Waffesystemer voll am gaangen ass, muss gestoppt ginn.

Mär brauchen e Fridde 4.0 an net eng Oprëschtung 4.0 oder Kricher 4.0.

Mär fuerderen, dass eist Land sech net dem Drock vum Donald Trump ënnerwerft. Mär sinn dogéint, dass d’NATOlänner hir Rëschtungsausgaben op 2% vum Bruttosozialprodukt eropschrauwen.

Et muss an déi aner Richtung goen. Mär sinn e klengt Land an der EU a mär sinn e klenge Member an der NATO. Mee mär hunn eng Stëmm a mär stinn an der Matverantwortung fir international Entspanung an Ofrëschtung anzetrieden.

Den nächste Militärbudget däerf keen Cent méi an d’Luucht goen!

Den OGBL ass prett, fir 2019 zum Ouschtermarsch hei zu Lëtzebuerg opzeruffen.

Iwwerall, a besonnesch an Europa, muss d’Genfer Flüchtlingskonventioun agehalen an net weider verletzt ginn. De Respekt vun dëser Konventioun ass ontrennbar mam Respekt vun der UN-Mënscherechtscharta a vun der EU-Charta vun de Grondrechter verbonnen.

Wien d’Rechter vun dem Flüchtling a Fro stellt, dee stellt d’Mënscherechter a sengem eegene Land a Fro.

Dat eent bewierkt dat anert. Ungarn ass dat beschte Beispill dofir.

De Stacheldrot géint de Flüchtling ass net ze trenne vun der Diskriminatioun vun de Minoritéiten no bannen. An d‘Diskriminatioun vun de Roma ass net ze trenne vun dem Ugrëff op d‘Demokratie, op d‘Meenungsfräiheet, op d’Onofhängegkeet vun der Justiz an op d‘Grondrechter vun den ungaresche Bierger.

D’Gewerkschaftsbeweegung däerf esou eng Politik net toleréieren, si muss se mat aller Konsequenz bekämpfen.

Eis Regierung, wéi och all déi aner Regierungen an d‘europäesch Institutiounen, mussen dës Verletzunge vun den europäeschen Traitéen denoncéieren a sanktionéieren.

Mee domat geet et net duer.

Wien den antidemokrateschen an autoritäre Virus, dee sech an Ungarn, a Polen, an der Tschechei, an der Slowakei breet mécht, an deen an anere Länner AFD, Front National, Vlaams Belang, FPÖ oder Lega Nord heescht, wierksam bekämpfe wëll, dee muss dëse Parteien a Beweegungen hiren Nährbuedem, hire „Fonds de commerce“ zerstéieren.

An dat ass d‘Angscht an d‘Frustratioun bäi groussen Deeler vun der europäescher Bevëlkerung.

Laang aarbechtslos sinn, aarm sinn ouni Aussiicht op Besserung, sozial a berufflech Perspektiven déi feelen, schlecht sinn oder sech verschlechteren, Angscht virum sozialen Ofstig an d’Erliewe vu sozialen Ongerechtegkeeten ass déi Wierklechkeet, déi vill Mënschen an de Sog vun dëse reaktionäre Parteien a Beweegungen dreiwen.

Dat muss esou net sinn. Dat däerf esou net sinn. Mee dat wäert awer esou laang de Fall sinn, wéi an Europa eng Politik gemaach gëtt déi d’Interesse vum Kapital iwwert d’Interesse vun der Aarbecht stellt.

Zënter méi wéi zwee Joerzéngte sinn an Europa d’sozial Maartwirtschaft an de Sozialstaat zréckgedrängt ginn zugonschte vun der sougenannter fräier, liberaliséierter Maartwirtschaft. Sozialdumping, Loundumping, Steierdumping an d’Privatiséierung vun ëffentlechen Déngschtleeschtungen a Sozialversécherungen hunn Europa net nëmme sozial no ënne gedréckt, mee si hunn Europa och wirtschaftlech ugeschloen.

Wëllen d’Regierungen an Europa esou weiderfueren? Wéini verstinn si endlech, dass dës Politik responsabel ass fir déi wirtschaftlech, sozial a politesch Problemer a Krisen an Europa?

A wéini verstinn si endlech, dass ee soziaalt Europa déi eenzeg Alternativ ass fir aus deem Schlamassel erauszekommen?

Et muss Schluss si mat där Politik, déi d’Massenaarbechtslosegkeet, den Aarmut an d’sozial Deklasséierung net konsequent bekämpft. An déi d’Aarbecht an d’Aarbechtsbedingunge prekariséiert.

Et muss Schluss si mat där Politik, déi verhënnert, dass d’Léin hannert der Produktivitéitsentwécklung zeréckbleiwen.

Et muss Schluss si mat där Politik déi d’ëffentlech-solidaresch Sozialversécherungen, déi d‘staatlech Sozialleeschtungen an déi d‘ëffentlech Déngschtleeschtungen ugräift statt se ze stäerken.

Et muss Schluss si mat där Politik, déi d’gewerkschaftlech Verhandlungsrechter an d’Matbestëmmung aschränkt statt ausbaut.

Wien dat net versteet, dee mécht sech matschëlleg un der Verdéiwung vun de wirtschaftlechen, sozialen a politesche Feelentwécklungen a Krisen.

Wien dat net versteet, deen ass matverantwortlech fir d’Auserneendrifte vun de Länner an Europa, fir d’Stäerkung vun den nationalisteschen, friemefeindlechen a reaktionäre Beweegungen a Parteien an Europa, déi elo schonns a verschidde Länner an d’Regierungsverantwortung komm sinn.

D’Zäit leeft eis fort, mee si ass nach do.

Den OGBL fuerdert eng Politik an Europa:

–          déi éischtens de Loundumping an alle Länner schnellstens stoppt. Eng gëlle Reegel fir d‘ Léin muss fir Europa agefouert ginn. Kee Loun däerf méi hannert der Inflatioun an der Produktivitéitsentwécklung zréckbleiwen.

–          zweetens muss eng zweet gëlle Reegel agefouert ginn. Bei den ëffentleche Finanzen an der Haushaltspolitik muss fir all Land de Wee opgemaach ginn, fir eng staark ëffentlech Investitiounspolitik maachen ze kënnen. Mam EGB schwätzt sech den OGBL fir d‘Emissioun vun europäeschen Obligatiounen aus. Fir dass all Länner, an net nëmmen e puer, bäi der Kreditopnam vun akzeptabelen Zënse profitéiere kënnen.

–          drëttens fuerdert den OGBL, dass déi am November zu Göteborg ënnerschriwwen europäesch Sail vun de soziale Rechter verbindlech an europäesch an national Gesetzer ëmgesat gëtt. Mat just flotten a sympathesche Recommandatioune komme mer doudsécher net weider.

–          véiertens. D‘Politik an Europa muss konsequent dovun Ofstand huelen, strukturell Reformen ze priedegen, déi salariatsfeindlech ausgeriicht sinn.

Fir d‘Moderniséierung vun Europa brauche mer e bessert Aarbechtsrecht an e bessert Sozialrecht an den eenzelne Länner! D’Konvergenz an d’Harmoniséierung no uewe muss de Kredo vun der Politik sinn an net de contraire wéi dat haut de Fall ass.

–          a fënneftens muss d’gewerkschaftlech Matbestëmmung, mussen d‘Tarifautonomie an d‘gewerkschaftlech Verhandlungsrechter gestäerkt ginn.

Den OGBL fuerdert all Parteien op, sech ganz kloer fir e soziaalt Europa auszedrécken. Net floskenhaft, mee mat ganz konkrete Virschléi.

An dozou gehéiert och d’Kritik un der sougenannter liberaler, fräier Maartwirtschaft.

Et ass zum Beispill inakzeptabel, dass d’Profitintresse vun engem Konzern d’allgemeng Intressen un enger kohärenter Industriepolitik an Europa mat Féiss trëppele kann.

Der Famill Mittal sinn d’Aarbechtsplaze pup egal, hir Restrukturéierungspläng gräife produktiv Standuerter, wéi ARCELOR-Diddeleng een ass, a ganz Europa un, brieche Kette vun der Zou- a Weiderliwwerung a menacéieren iwwer 10000 Aarbechtsplazen.

Deem muss en Enn gesat ginn. Mär brauche Spillreegelen an Europa, déi esou Restrukturéierunge verbidden.

Den OGBL fuerdert eis Regierung op, alles, awer och alles a Gang ze setzen, fir ARCELOR-MITTAL Diddeleng, seng 300 Aarbechtsplazen an d’Loun- an d’Aarbechtsbedingunge vun eise Leit ofzesécheren.

Hei geet et net ëm eng Fabréck, déi nach net do ass, hei geet et ëm ee ganz wichtege Betrib dee besteet.

Hei geet et ëm ee wichtegen Deel vun eiser Industrie!

Hei geet et ëm eis Stolindustrie.

Déi 300 Salariéë kënnen op den OGBL zielen. Hie wäert alles maache fir hir Aarbechtsplazen an hir Aarbechtsbedingungen ze retten. Si kënnen op eis Solidaritéit an op eisen Asaz zielen.

Kolleginnen a Kollegen,

Eise Lounsystem besteet aus dräi Sailen. Zwou dovu funktionéieren direkt iwwer Gesetz.

Den Index an de Mindestloun.

8 Joer laang, tëscht 2006 an 2013, hunn déi vun der CSV ugefouert Regierungen den Index ugegraff.

8 Joer laang huet den haitege President vun der Europäescher Kommissioun an deemools Premierminister Jean-Claude Juncker, mat dem Patronat am Réck, alles probéiert fir eisen Index strukturell ze verschlechteren. Dat ass him net gelongen.

Keng eng Indextranche ass ewechgefall, keng Manipulatioun vum Wuerekuerf ass duerchgaangen an hien ass och mat senger populistescher Fuerderung vum plafonnéierten Index buede gaangen. Schold u sengem Mësserfolleg war den OGBL, war eise konsequente Widderstand.

Säin eenzege Succès waren déi zäitlech, iwwerflësseg Verschibunge vum Ausbezuele vun den Indextranchen. An dat war et.

Déi aktuell Regierung huet ab 2014 d’Gesetz iwwert den Index erëm normal funktionéiere gelooss.

D’Indextranchë sinn all erfall an dat zum Zäitpunkt wéi d’Gesetz et virschreift. Och wa mär duerch déi déif Inflatioun laang op de Sprong vun den 2,5% hu waarde missen.

Ech lancéieren haut e ganz wichtegen Appell un d‘Parteien déi elo an d’Wale ginn. Setzt ee ganz wichtege Saz an äre Programm a respektéiert en zu 100% wann der eventuell an déi nei Regierung kommt.

Dee wichtege Saz ass: Eis Partei wäert d’Gesetz vum Index a kengster Weis a Fro stellen an eis Partei schléisst all Manipulatioun vum Indexgesetz aus!

Sollt an der kommender Legislatur d‘Regierung probéiere sech um Index ze vergräifen, da wäert den OGBL all gewerkschaftlech Mëttelen, an d’Betounung läit op „all“, a Gang setze fir den Index ze verdeedegen. Dës Warnung geet och un d’’UEL déi zënter 2014 d‘Decisioun vun der Regierung zum Index boykottéiert.

D’UEL soll net vum sozialen Dialog schwätzen, si soll e maachen!

Keen Ugrëff méi géint den Index. D’rout Linn vum OGBL ass elo gezunn!

Déi zweet gesetzlech Sail vun eise Léin ass de Mindestloun. An dee muss ëm 10% erop!

Dës Fuerderung, déi den OGBL zënter 2015 stellt ass voll am Aklang mat der europäescher Sail vun de soziale Rechter, déi de Premierminister am Numm vun der lëtzebuergescher Regierung ënnerschriwwen huet.

Awer nëmmen eng Partei aus der Regierung, d’LSAP, huet sech fir d’Erhéijung vum Mindestloun ausgeschwat.

D’CSV, déi gréissten Oppositiounspartei huet positiv Signaler an déi Richtung gesent an déi Lénk ënnerstëtzen d‘Fuerderung vum OGBL.

Et ass elo nach Zäit e Gesetzesvirschlag ze maachen. D‘DP an déi Gréng musse Faarf bekennen an net op Zäit spillen!

Den OGBL wäert an der Fro vum Mindestloun net noloossen.

Et ass inakzeptabel wa Mann oder Fra 40 Stonne schaffen a mat engem Loun heem ginn, deen et net erlaabt zu Lëtzebuerg dezent ze liewen.

Den OGBL kann net akzeptéieren, dass de Mindestlounverdénger op Sozialhëllef ugewise muss sinn, fir liewen ze kënnen.

Dat ass inakzeptabel an engem vun de räichste Länner vun der Welt, an engem Land wat a punkto Produktivitéit un der Weltspëtz ass.

Dës Verdeelungsschiflag tëscht Aarbecht a Kapital muss korrigéiert ginn.

A korrigéiert gi muss och d’Schéier an der Lounhierarchie.

Am Verlaf vun de leschte Jore wiisst nämlech d’Zuel vun de Salariéen am ënneschte Lounsegment, an den ënneschten 20%, iwwerproportional.

Ëmmer méi Leit hei am Land verdénge wéineg! Ëmmer méi Leit hei am Land verdéngen ze wéineg! D’Leit aus dem Handel, aus dem Nettoyage an aus villen aneren Servicebetriber kënnen doriwwer e Liddche sangen.

Dëst ass e Problem vun der ongerechter Verdeelung vun de wirtschaftleche Resultater an der Produktivitéit.

An dee Problem kann nëmmen iwwert direkt Lounerhéijunge geléist ginn.

Den OGBL wäert an där Saach kee Millimeter noloossen. Mär hunn zënter 2015 all Argumenter fir déi noutwendeg strukturell Erhéijung vum Mindestloun ofgeliwwert. An no den Argumenter gëtt et nach just eppes: d’gewerkschaftlech Aktioun op der Strooss an an de Betriber!

Déi drëtt Sail vun eisem Lounsystem sinn eis Kollektivverträg.

Haut wëll ech op zwee Punkten agoen.

Den éischten ass dee vun der allgemenger Lounentwécklung hei zu Lëtzebuerg.

Déi real Léin bleiwen hannert der Produktivitéitsentwécklung zeréck.

Wann esouguer d’E

uropäesch Kommissioun fir Lëtzebuerg eng sougenannt moderat Entwécklung vun de Léin feststellt, da wësse mer dass mer als OGBL mat eisen offensive Lounfuerderungen an de Kollektivvertragsverhandlunge richteg leien.

D’Lounquot däerf net weider erofgoen, d’wirtschaftlech Resultater musse méi gerecht opgedeelt ginn.

An dovu mussen alleguerten d’Leit an de Betriber profitéieren, net nëmmen déi, déi ganz uewen an der Betribshierarchie sinn.

Déi lescht Remark gëllt ënner anerem fir de Bankesecteur. Stéchwuert Stock-options, vergolde Parachutten an iwwerzunne Bonien.

D’ABBL soll emol déi Praktiken a Fro stelle statt all Kéiers mam Nëtausbezuele vun der Juniprime ze dreeën.

Eng méi gerecht Verdeelung vun de Betribsresultater am Bankesecteur muss elo kommen an den OGBL fuerdert d’ABBL op hir Lounblockaden opzeginn.

De ganzen OGBL steet och solidaresch hannert dem Syndikat Bau an de Leit aus dem Bausecteur, déi am gaange sinn sech fir de Konflikt ze mobiliséieren a virzebereeden.

De Bausecteur boomt an et ginn exzellent Geschäfter gemaach.

De Spillraum fir eng zolidd Lounverbesserung fir eis Leit do. Si hunn se verdéngt.

D’Patronat muss elo eng seriö Lounpropositioun op de Verhandlungsdësch leeën. Soss geet et Richtung Aarbechtskampf.

An d’Fuerderung fir zolidd Lounerhéijungen ass och d’Linn a villen anere Vertragsverhandlungen.

Wéi beispillsweis am Transport, wou ech leider op dat ganzt trauregt Beispill vun den aktuelle Kollektivvertragsverhandlunge bäi Luxtram agoe muss.

Hei gëtt am klenge probéiert dat ze exerzéieren, wat de Macron a Frankräich am grousse Stil am gaangen ass ze maachen.

Nämlech den ëffentlechen Transport mat schlechten Aarbechts- a Lounbedingunge wëlle funktionéieren ze loossen.

Dat ass mam OGBL a mam Landesverband net ze maachen!

No der grousser Show bei der Aweiung vum Tram, verlaange mär vum Verkéiersminister an der Buergermeeschtesch vun der Stad Lëtzebuerg eng positiv Reaktioun op eis Fuerderung. Et wär schued wann, wéi a Frankräich, d’Rieder vum Tram net méi rulle géifen!

Deen zweete Punkt op deen ech agoe wëll ass d’Noutwendegkeet d’kollektivvertraglech Verhandlungsrechter gesetzlech ze verbesseren.

Dat aktuellt Kollektivvertragsgesetz gëtt der neier Betribslandschaft vu Lëtzebuerg net méi gerecht.

Bei der extrem héijer Unzuel vu klengen a Mëttelbetriber mat ganz ënnerschiddlechen Déngschtleeschtungen a Produktiounen ass et objektiv net machbar fir all dës Betriber eenzel Kollektivverträg auszehandelen.

Dëst erkläert och firwat fir vill Salariéen hei am Land keng oder ze niddreg real Lounentwécklungen stattfannen a si och bäi den allgemengen Aarbechtsbedingungen, wéi beispillsweis den Aarbechtszäiten net weiderkommen. Doriwwer freeën sech just d’Patronat an d’Aktionären, déi sech domat hir Täsche fëllen.

Domat ass d‘Tarifautonomie vun de Gewerkschaften a Fro gestallt. Domat ass d’Recht op Kollektivverträg fir zéngdausenden an zéngdausende Männer a Fraen nach just een theoretescht Recht.

An et ass jo awer genee dat wat e Kollektivvertragsgesetz garantéiere soll. Den OGBL fuerdert d’politesch Parteien op, sech fir e modernt a fortschrëttlecht Kollektivvertragsgesetz staark ze maachen, dat nei Gläichgewiichter schaaft.

An heimat huet och ganz vill d‘Diskussioun iwwert Ladenöffnungszäiten ze dinn, déi elo erëm ausgebrach ass.

D’Patronat an d’Demokratesch Partei fuerderen déi total Liberaliséierung vun den Öffnungszäiten.

Et kann ee laang driwwer streiden op dëst an iergendengem Sënn sënnvoll fir d‘Gesellschaft an eist soziaalt Zesummeliewen ass.

Wat awer feststeet ass, dass d’Liberaliséierung vun den Öffnungszäiten wirtschaftlech den Intresse vun de grousse Supermarchésketten a –konzerner an d’Kaarte spillt.

A wat och feststeet ass, dass fir zéngdausende vu Salariéen, an éischter Linn Fraen, d’Aarbechts- an d’Liewensqualitéit sech drastesch nach weider verschlechtere géifen.

Déi Fuerderung vun der Liberaliséierung ass e Schlag an d’Gesiicht fir all Politik, déi dofir antrëtt d’Aarbechts- a Privatliewe besser ze harmoniséieren.

A si ass ee Schlag an d’Gesiicht fir all Politik déi dofir antrëtt, dass sech d’Konditioun vun der Fra verbessert.

Den OGBL wëll e Gesetz wat ganz kloer d’Ladenöffnungszäite limitéiert.

Ofwäichungen dovu solle méiglech sinn.

Ënnert enger Bedingung: wann et iwwert dat selwecht Gesetz obligatoresch gëtt, dass Derogatiounen nëmmen da méiglech sinn, wa si iwwert de Wee vu Kollektivverträg oder interprofessionell Verträg tëscht Patronat an den national representative Gewerkschaften ausgehandelt sinn.

Nëmmen iwwert dëse Wee sinn déi legitim Aarbechtszäit- a Lounintresse vun de Leit aus dem Commerce ze verdeedegen an ëmzesetzen.

Dat muss d’Politik endlech verstoen! Wann net da wäerte mer och do mat der gewerkschaftlecher Aktioun äntweren.

Kolleginnen a Kollegen,

D’Aarbechtsrecht ass eng vun de wichtegsten Errongenschafte vun der Gewerkschaftsbeweegung.

Am Kapitalismus huet d’Aarbechtsrecht eng Haaptfunktioun: an dat ass de Schutz géint eng ongebremsten Ausbeutung vun der Aarbecht.

Den Aarbechtskontrakt, de Kënnegungsschutz, de Mindestloun, d‘Limitatioun a d‘Reegelung vun der Aarbechtszäit, d’Matbestëmmung an de Betriber, d‘gewerkschaftlech Verhandlungsrechter fir d’Kollektivverträg asw. sinn ni vum Patronat gefuerdert ginn, mee si si géint d’Patronat erkämpft ginn.

D’Patronat trëtt net fir eng Verbesserung vum Aarbechtsrecht an. Entweder strieft et déi direkt Verschlechterung un oder et setzt op d’Kaart vum Stëllstand.

A wann d‘kapitalistesch Produktioun sech an engem schnelle Wandel befënnt, wéi dat an dëser Zäit de Fall ass, da bedeit all Stëllstand am Aarbechtsrecht eng Verschlechterung vum Aarbechtsrecht.

A genau do läit de Problem hei am Land. Et gëtt vill Changementer an der Aarbechtswelt an eist Aarbechtsrecht leeft mat Krätschen no.

D’Diskussioun iwwert de Compte-épargne-temps ass ee ganzt gutt Beispill dofir. De Verhandlungskompromiss deen 2004 am Wirtschafts- a Sozialrot tëscht Patronat a Gewerkschaft fonnt gouf ass vu kenger Regierung ëmgesat ginn.

D’Resultat kenne mer. D’UEL wëll nach just e schlecht Gesetz, dat de Schutz vum Salarié bäi dëser Aarbechtszäitflexibiliséierung net garantéiert.

Ass dat de Wee wéi mer eis d’Aarbecht 4.0 virstelle sollen?

Sinn dat déi Äntwerten, déi d’Salariéen sech vun der Politik an deem sougenannte Rifkin-Prozess ze erwaarden hunn?

Wéi soll iwwert déi do Aart a Weis eng besser Harmoniséierung tëscht Aarbecht a Liewe stattfannen?

Dofir eis Kritik an dofir eis Fuerderung fir e Gesetz vun dëser Regierung gemäss de Grondprinzipie vum Accord 2004 am Wirtschafts- a Sozialrot.

D’Aarbechtsrecht hei zu Lëtzebuerg muss fir d’Parteien zu engem zentralen Thema ginn.

D‘Diskussioun iwwert d’Aarbecht vun der Zukunft an de gewerkschaftleche Rechter vum Salariat steet elo un.

D’Diskussioun iwwert d’Aarbecht 4.0. däerf net an déi falsch Richtung goen.

Dobäi ass eppes ganz wichteg: nei Forme vun der Aarbechts- an der Aarbechtszäitorganisatioun si keen Naturgesetz.

Si si geschafe vu Mënschenhand. Si kënnen esou oder esou ausgesinn. An esou ass et och mat der Aarbecht am Zäitalter vun der fortschreitender Digitaliséierung vun der Aarbecht.

D’Aarbecht 4.0. huet enorm Potentialer fir eng negativ Entwécklung vun den Aarbechtsbedingungen an den Aarbechtsverhälnisser.

Mee d’Aarbecht 4.0. huet och enorm Potentialer fir eng sozial fortschrëttlech Gestaltung vun der Aarbecht fir d’Verbesserung vun den Aarbechtsbedingungen.

An dat ass de Wee deen den OGBL fir Lëtzebuerg fuerdert a fir deen e kämpfe wäert.

D’Parteie sinn opgefuerdert sech fir eng fortschrëttlech Moderniséierung vum Aarbechtsrecht anzesetzen.

An déi éischt Missioun ass de gesetzleche Schutz géint prekär Aarbechtsverhältnisser.

Den normalen Aarbechtskontrakt muss besser geschützt ginn. Virun allem eis Jugend huet e Recht drop no der Ausbildung esou schnell wéi nëmme méiglech a gutt Aarbecht ze kommen.

Dozou eng Klammer op: den OGBL fuerdert, dass de Gesetzesprojet iwwert d’Stages en entreprise nogebessert gëtt. Klammer zou.

D’Aarbechtsrecht muss all Forme vu Schäinselbststännegkeet ausschléissen.

D’Aarbechtsrecht muss zum Bollwierk ginn géint all Form vu Rechtslosegkeet bäi den Aarbechtsverhältnisser.

Déi digital Plattforme wéi UBER (…) si just d’Spëtz vun deem Äisbierg, deen de Schutz vun der Aarbecht grondsätzlech a Fro stellt.

De Wandel an der kapitalistescher Aarbechtswelt kann nëmmen da sozial fortschrëttlech organiséiert ginn, wann d’Ofsécherung vun der sozialer an der berufflecher Perspektiv vum eenzelne Salarié am Fokus steet an zum Ausgangspunkt vun der Iwwerleeung gëtt.

D’Garantie op Aarbecht an d’Garantie vun de sozialen a beruffleche Perspektive mussen zum Richtwäert ginn.

Zënter méi wéi 10 Joer fuerdert den OGBL déi längst fälleg Reforme vun de Gesetzer iwwert de Maintien dans l’emploi, iwwert d’Sozialpläng an d’Faillitten. Dës Fuerderungen hunn näischt un hirer Aktualitéit verluer. Dës Reforme mussen an der nächster Legislatur ëmgesat ginn.

E modernt Aarbechtsrecht dat d’Aarbecht 4.0. sozial fortschrëttlech gestalte wëll setzt nach eppes ganz anescht viraus.

An déi Viraussetzung ass de positiven Ausbau vun der gewerkschaftlecher Matbestëmmung vum Salariat.

Ouni nei Rechter a Méiglechkeete vun der gewerkschaftlecher Matbestëmmung ass un e positiven Afloss vum Salariat op déi zukünfteg Gestaltung vun der Aarbecht, vun hirer Organisatioun, vun dem Asaz vun neien Technologien, vun den Aarbechtszäiten a vun den Aarbechtsbedingungen am allgemengen net ze denken.

Der Hand vum Kapital muss eng staark, kollektiv Hand vum Salariat entgéint gesat ginn, an dat ass d’Gewerkschaft.

Den OGBL huet dat bäi der Ausenanersetzung bäi der Reform vum PAN-Gesetz ënner Beweis gestallt.

D’Patronat wollt eng gesetzlech Autobunn fir dereguléiert Aarbechtszäiten, fir eng Flexibiliséierung vun den Aarbechtszäite géint d’Aarbechts- an d’Liewensintresse vum Salariat.

De konsequente Widderstand vum OGBL huet dat verhënnert an den OGBL huet Verbesserunge géigeniwwer dem ale PAN-Gesetz duerchgesat.

Eng staark gesetzlech Verhandlungs- a Vertragsfäegkeet vun der Gewerkschaft wäert entscheedend si fir d’Ausgesi vun den Aarbechtszäitmodeller.

Et mussen eng ganz Rei vun neie Rechter agefouert ginn, déi ugepasst un d‘Viilfalt vun de Bedürfnisser vun de Salariéë sinn an déi eng gutt Harmoniséierung tëscht Aarbecht a Privatzäit garantéiere kënnen.

Der Entgrenzung vun Aarbechts- a Privatliewe kënnen a musse kloer Grenze gesat ginn.

D’Aféierung vun engem Recht op Deconnectioun an en Iwwerschaffe vun der aktueller Ofmaachung zum Teletravail stinn op der Prioritéitslëscht.

Dat gëllt och fir d’Aféierung op e Recht fir Deelzäitaarbecht, déi op Wonsch vum Salarié erëm a Vollzäitaarbecht ëmgewandelt gëtt.

An dësem Zesummenhang fuerdert den OGBL, dass eng nei Regierung e gesetzlechen Akzent setzt géint déi onfräiwëlleg Deelzäitaarbecht, déi haut ëmmer méi, an an éischter Linn de Fraen, vum Patronat imposéiert gëtt, ganz vill am Handel an am Nettoyage.

An der weiderer Aarbechtsintensivéierung mussen och kloer Limitte gesat ginn.

D’Produktivitéit, déi an der digitaliséierter Aarbechtswelt weider potenzéiert gëtt, wäert déi noutwendeg Spillraim fir d’Aarbechtszäitverkierzung mat vollem Lounausgläich schafen.

D‘Aarbechtszäitverkierzung huet just Virdeeler.

Si schützt de Mënsch a seng Gesondheet virun der grenzeloser Aarbechtsintensivéierung, si ass e wichtege Bäitrag fir eng besser Harmoniséierung tëscht Aarbecht a Privatzäit, a si suergt, am Fall vun drohender Vernichtung vun Aarbechtsplaze fir eng méi gerecht Verdeelung vun der Aarbecht a fir den Ofbau vun der Aarbechtslosegkeet.

An da kommen ech zum Problem vun der Iwwerwaachung op der Aarbechtsplaz. Do mussen och elo, direkt, kloer Grenze gesat ginn. Zënter Méint ass den OGBL am gaangen alles ze maachen, fir ze verhënneren, dass hei am Land d’gesetzlech Ëmsetzung vum neien europäesche Reglement iwwert den Dateschutz zu enger mënschenonwierdeger Iwwerwaachung op der Aarbecht féiert. Den OGBL rifft de Premierminister an den Aarbechtsminister dozou op, dass endlech dësem Dossier ee gutt Enn gemaach gëtt. Am Intresse vun alle Salariéen hei zu Lëtzebuerg.

D’Aarbecht 4.0. stellt eis op alle Pläng viru grouss an nei Erausfuerderunge wat de Schutz vun der Gesondheet an der Sécherheet op der Aarbechtsplaz ugeet.

Dofir komme mer net méi dolaanscht, dass dem OGBL seng Fuerderung fir den Ausbau vun der Aarbechtsmedezin a virun allem fir d‘Schafung vun engem Service unique vun der Aarbechtsmedezin ëmgesat gëtt.

A grouss Erausfuerderunge ginn et och bäi der Kontroll an dem Respekt vun der Aarbechtsgesetzgebung an de Sécherheetsbestëmmungen an de Betriber.

D‘ITM muss reforméiert ginn a méi an nei Méiglechkeete kréien, fir dat meeschteren ze kënnen.

Eng staark gesetzlech Verhandlungs- a Vertragsfäegkeet vun der Gewerkschaft wäert och entscheedend si fir eng fortschrëttlech Entwécklung vun der berufflecher Fort- a Weiderbildung.

Mär brauche méi Rechter fir jidderee fir sech ee Liewe laang weiderbilden ze kënnen. An dat net nëmme berufflech, mee och kulturell, politesch, sproochlech (…).

Den OGBL trëtt zesumme mat sengem Syndikat Erzéiung a Wëssenschaft fir eng staark ëffentlech Schoul  a wiert sech géint all Form vun hirer Privatiséierung.

Mär brauche méi wéi jee eng Grondschoul, ee Sekundarunterrecht an eng professionell Ausbildung déi net nëmmen all Kand a Jugendlechen e gläichberechtegten Zougang ginn, mee déi och iwwert dat noutwendegt qualifizéiert Léierpersonal verfügen, fir eng optimal Ausbildung a Bildung ze garantéieren.

An och fir d‘berufflech Fort- a Weiderbildung verlaangt den OGBL e staarkt an demokratesch orientéiert Bildungswiesen, wou sech de Staat zu senger Responsabilitéit bekennt.

Fir d‘Organisatioun vun der berufflecher Fort- a Weiderbildung brauche mer Tripartitemodeller tëscht dem Staat an de Sozialpartner. A mär brauchen eng solidaresch Finanzéierung.

Keen an der Gesellschaft däerf an der Bildung op der Streck bleiwen an am Wëssen ofgehaange ginn. Dat wäert den OGBL net zouloossen.

Kolleginnen a Kollegen,

Eis solidaresch ëffentlech Pensiounsversécherung ass eng vun de wichtegsten Errongenschafte vun der Aarbechter- a Gewerkschaftsbeweegung.

D’Kotisatiounsbäiträg vun de Betriber a vum Staat fir d’Pensiounen si keng sënnlos Depensen. Au contraire.

Als Ausdrock vun enger méi gerechter Verdeelung vum gesellschaftleche Räichtum garantéiere si dem Salarié, deen e ganzt Liewe geschafft huet, dass hien am leschten Deel vu sengem Liewe mënschewierdeg liewe kann, dass hien iwwert dat Ersatzakommes verfüügt fir weider gutt liewen ze kënnen.

D’Patronat wëll, datt eist ëffentlecht Pensiounswiesen sech zréckentwéckelt, an dass d‘Pensiounen ofgebaut ginn.

An d’Europäesch Kommissioun liwwert Joer fir Joer d‘ideologescht an d’politescht Fudder fir salariatsfeindlech Strukturreformen an Europa duerchzeboxen. An zwar iwwert de Wee vun hire sougenannte Recommandatioune fir déi eenzel Länner, an domat och fir Lëtzebuerg.

An anere Länner gëtt vum aktuelle schlechten Zoustand vun den ëffentleche Finanze profitéiert fir d‘Attacke géint déi ëffentlech Sozialversécherungen ze reiden.

Dat Argument funktionéiert allerdéngs net fir Lëtzebuerg.

Eis ëffentlech Finanzen si kär gesond a sammelen een Triple AAA nom aneren. Bäi ëffentleche Finanzen, déi Joer fir Joer am Plus sinn, déi déi gesondst a ganz Europa sinn a bäi bal 18 Milliarde Reserven an den ëffentleche Pensiounskeese gëtt et keng Argumenter fir en Ugrëff op eist ëffentlecht Pensiounswiesen.

Dofir gräifen d’Europäesch Kommissioun an d’UEL zënter Joren zu engem Trick.

An deen Trick ass d’Behaaptung, dass eis ëffentlech Finanze laangfristeg net nohalteg wären, well d’Käschte fir d’Pensiounen a fir d’Fleeg am Alter opgrond vun der demographescher Entwécklung an dat Onbezuelbart eropgoe géifen. Mëttlerweil brauche si fir déi Behaaptung ee Zeenario bis d’Joer 2070.

Wann et ëm hir Betriber geet weess d‘Patronat mol net wat an dräi, a fënnef oder siwe Joer lass wäert sinn. Wouhinner et mat der Technik geet, wéi a wat produzéiert gëtt, wéi d’berufflech Qualifikatioun wäert sinn.

Wann et awer ëm eis Pensioune geet, da weess d’Patronat ganz genee wat a 40 oder 50 Joer wäert lass sinn.

Dobäi weess d’UEL, grad esou wéi d’Europäesch Kommissioun, ganz genee welch héichgradegen onwëssenschaftleche Kabes et ass, esou laangfristeg Prognosen am Beräich vun der Wirtschaft oder dem Sozialen ze maachen.

Mee den Zweck hellegt d’Mëttel.

Grad esou wéi et 2012 fir déi éischt réckschrëttlech Pensiounsreform de Fall war, benotzen si d’Joer 2050, 2060 oder 2070 fir eise Pensiounssystem schlecht ze maachen an unzegräifen.

Si brauchen d’Rentemauer an déi mär an 30, 40 oder 50 Joer knuppe wäerten. Eng Rentemauer, déi wéi mer aus Erfarung wëssen, esou funktionéiert wéi de Reebou. Ëmmer dann, wann ee mengt et géif ee méi no kommen, leeft en eis fort.

Wéi fir den Index esou gëllt och fir d’Pensiounen: d’rout Linn ass gezunn. Patten ewech vun eisem Pensiounssystem!

Déi Parteien, déi zu dësem Thema mat diffusen a vagen Aussoen an de Walkampf ginn hunn eppes ze verstoppen dat näischt Guddes verheescht. Nëmmen de Kloertext zielt.

Den OGBL wäert sech offe géint déi Parteien ausdrécken, déi entweder näischt Konkretes dozou soen oder sech offe fir d’Verschlechterung vun eisem Pensiounssystem ausdrécken.

Den OGBL erwaart sech vun de Parteien, dass si eng positiv Approche zu eisem ëffentleche Pensiounssystem entwéckelen, an dass si sech kloer dozou erklären, dass de Rentenalter net eropgesat gëtt. An och net dee vun der Retraite anticipée.

Déi iwwerflësseg Pensiounsreform 2012 trëfft d’Jugend an déi méi jonk Generatioun vu Salariéen am stäerksten. Si sinn et déi progressiv bis mindestens 15% am Joer 2052 verléieren, wann si an d’Pensioun ginn.

Den OGBL erwaart vun de Parteien, dass si déi Politik kritiséieren, déi zënter Joren de Lobbyiste vun den Assurancen an d’Hänn gespillt huet, an deem déi kommerziell Privatversécherungen op Käschte vum ëffentleche Pensiounssystem gefërdert goufen, an dat esou guer mat ëffentleche Gelder.

Den OGBL erwaart vun de Parteien, dass si dofir antrieden, dass déi Automatismen aus dem Gesetz vun 2012, déi d’Allocation de fin d’année an déi zukünfteg Ajustementer menacéieren, erëm ofgeschaf ginn. An d’Bäitragserhéijungen däerfen net zum Tabuthema gemaach ginn. An och net den Deplafonnement vun de Kotisatiounen.

Mär erwaarde vun de Parteien, dass si also fir eng Stäerkung, statt fir eng weider Schwächung vun eisem Pensiounssystem antrieden.

An déi offe salariatsfeindlech Recommandatioune vun der Europäescher Kommissioun ofleenen. An am Contraire de sozial gerechten an de wirtschaftlech, wéi gesellschaftlech a politesch stabiliséierende Charakter vu performanten ëffentlech-solidaresche Versécherungen onmëssverständlech ënnersträichen.

An ech begréissen, dass gëschter de Wirtschaftsminister an der Chamber eng kloer Ausso géint d’Recommandatioun vu Bréissel gemaach huet.

A wat fir d‘Renteversécherung gëllt, gëllt och fir eis Krankeversécherung.

Just eng gutt Krankeversécherung kann 2-Klasse-Medezin verhënneren.

D‘obligatorescht Conventionnement vun der Ärzteschaft muss oprecht erhale ginn.

D‘Leeschtunge vun der Gesondheetskeess mussen ausgebaut ginn.

D’Investitiounspolitik an d’Infrastrukturen an an déi technesch-medezinesch a personell Ausstattung vun eisem Gesondheetswiese muss fortgesat ginn.

An dëser Legislatur ass munches Positives geschitt wat noutwendeg war. Esou muss et weidergoen.

An d‘Generaliséierung vum Tiers-payant an d’Extensioun vum Congé de maladie op 78 Woche mussen nach an dëser Legislatur zum Gesetz ginn.

An ech hoffen, dass mer och an der Fleegeversécherung nach Solutioune mat der Regierung fannen. De 7. Mee ass e wichtege Rendez-vous. Do wou et sech 4 Méint nom Asetze vun der Reform erausstellt, dass Problemer sinn, mussen nach virum Summer gesetzlech oder reglementaresch Nobesserunge virgeholl ginn.

Den OGBL bleift bäi sengem Wuert: mär akzeptéiere keng Leeschtungsverschlechterunge bäi der Fleegeversécherung.

Am Numm vum OGBL a vun dem gesamte Fleegepersonal, mee och vun dem Personal aus dem Sozialwiesen, wëll ech och ervirhiewen, wéi wichteg et war, dass am Verlaf vun deene ganz schwéiere Kollektivvertragsverhandlungen am Gesondheets- a Sozialwiesen d’Regierung hiert Wuert gehalen huet an dem Personal net an de Réck gefall ass.

De Streik konnt verhënnert ginn an ech si sécher, dass d’Opwäertung vun de Lafbunnen, déi mer duerchgesat hunn, an all de kommende Joren sech als ganz wichteg erweise wäert an dass Lëtzebuerg vun deem verschount bleift wat beispillsweis an Däitschland oder a Frankräich ëmmer méi kloer gëtt: nämlech den de facto Fleegenoutstand an e frustréiert Personal duerch Ënnerbesetzung a schlecht Aarbechts- a Lounbedingungen.

Verschidde Fleegeheimer, wéi zu Beetebuerg, zu Bartreng an déi vun dem Zithagrupp probéieren am Moment d‘Aarbechts- an d’Lounbedingunge vun engem Deel vun hirem Personal ze verschlechteren. Den OGBL ass mat hinnen op der Schlichtung. Un déi Haiser kann ech haut just een Appell maachen: respektéiert d’Rechter vun ärem Personal a verhënnert d’Streikaktiounen, déi ëmmer méi no kommen.

Kolleginnen a Kollegen,

Den OGBL huet 2014 d’Fortsetzung vun der iwwerflësseger Austeritéits- a Spuerpolitik bekämpft a massive Widderstand géint de sougenannten Zukunftspak gemaach.

Zesumme mat deenen aneren national representative Gewerkschafte gouf am November 2014 een Ofkommes mat der Regierung ënnerschriwwen.

Den Zukunftspak, dee bekanntlech an éischter Linn d’Haushalter an hir Kafkraaft getraff huet, ass duerch de gewerkschaftleche Widderstand ofgeschwächt ginn an d’Regierung huet sech deemools zu enger Rei vu wichtege Kompensatioune verflicht.

Verschiddener dovun, wéi beispillsweis déi gutt Reform vum Congé parental sinn ëmgesat ginn, anerer wéi beispillsweis dat vum OGBL gefuerdert Recht op Deelzäitaarbecht bäi gläichzäiteger Deelrent läit mëttlerweil als Avant-projet de loi vir.

Mee eng ganz wichteg Ofmaachung huet d’Regierung awer bis haut net ëmgesat.

Wou bleift d‘Gesetz iwwert déi periodesch Upassung vun de Familljeleeschtungen un d’Entwécklung vum Medianloun?

Desindexéierung vun de Prestations familiales an hir Netupassung un déi real Lounentwécklung hunn zënter 2006 zu engem Wäertverloscht vun iwwer 30% gefouert.

Dëse Wäertverloscht ass net duerch Chèques-service, duerch d’Schoulbicher oder duerch de Sproochenunterrecht an der klenger Kandheet wett gemaach ginn.

An dës Regierung huet ab 2017 d’Kannergeld erofgesat an huet och net de Montant vun der Allocation de vie chère, deen zënter 2009 am Stëllstand ass, ugepasst.

Virun allem fir déi ënnescht Akommesschichten ass de soziale Bilan bäi wäitem net esou schéi wéi eis dat d’Familljeministesch wëll virmaachen. An et ass ee Fakt, dass d’sozial Inegalitéiten hei zu Lëtzebuerg zougeholl hunn.

Wou bleift also dat wichtegt Gesetz zu deem sech d’Regierung mat hirer Ënnerschrëft verflicht huet?

A wou bleift d‘Äntwert op den Drénglechkeetsbréif, deen den OGBL an d‘CGFP an dëser Saach am Februar un de Premierminister gemaach hunn?

Ass dat d’Aart a Weis wéi sech de Premier de Sozialdialog mat den national representative Gewerkschafte virstellt?

Mär jiddefalls sinn net bereet dësen eklatante Wuertbroch ze akzeptéieren, an den OGBL fuerdert de Premierminister an déi ganz Regierung op, fir mat den national representative Gewerkschaften an de kommenden Deeg eng Solutioun ze fannen.

A mär erënneren och d’Regierung drun, dass de REVIS-Gesetzesprojet positiv amendéiert an d’Montanten eropgesat musse ginn.

D’Wunnen hei zu Lëtzebuerg ass a wäert och an den nächste Joren ee vun eise gréisste Problemer bleiwen. Et feelt u Wunnraum, et feelt u soziale Wunnengen a vill Haushalter leiden ënnert der Laascht vun de Loyeren oder ënnert der Laascht vun de Prêten. All Joer geet d’Zuel vun deenen erof, déi sech eng eege Wunneng leeschte kënnen. Den OGBL fuerdert eng volontaristesch Politik, déi net nëmmen de soziale Wunnengsbau mat alle méigleche Mëttele fërdert, mee e fuerdert och eng offensiv Politik géint d’Buedemspekulatioun. D’Präisspiral kann nëmmen da gebrach ginn, wann d’Spekulatioun deier gëtt, wann et sech net méi lount mam Buedem ze spekuléieren. An dat geet just iwwert Präiskontrollen a steierlech Géigemoossnamen.

Kolleginnen a Kollegen,

Den OGBL trëtt fir ee finanzstaarke Staat an, well mer eis fir de Wuelfaarts- an de Sozialstaat asetzen, deen iwwert seng Sozialleeschtungen an iwwert seng ëffentlech Déngschtleeschtungen an Infrastrukturen all senge Bierger dat beschtméiglechst Liewe garantéiert.

Well mär eis fir e Staat asetzen, deen iwwert eng staark ëffentlech Investitiounspolitik eis Mobilitéit, eisen ëffentlechen Transport, eist Wunnen, eis Schoulen, eist Gesondheets- a Sozialwiesen, eis Recherche an Innovatioun, eis Kommunikatiouns- an Informatiounsstrukturen an eng karbonaarm Energiegewannung an –notzung fir haut a fir eis Zukunft garantéiert.

A fir finanzstaark kënnen ze sinn, muss de Staat vill a genuch Steiergelder erakréien.

Mee vill a genuch Steiergelder geet net duer.

D’Steierbelaaschtung vun de Bierger däerf net ongerecht verdeelt sinn, si däerf net d’sozial Inegalitéite verdéiwen.

Steierreform vun 2017 huet déi steierlech Méibelaaschtung déi zënter 2009 duerch d’Austeritéits- a Spuerpolitik d’Akommes an d’Kafkraaft vun den Haushalter verschlechtert huet zu engem Deel erëm ausgeglach. Dofir huet den OGBL déi Reform ënnerstëtzt.

Déi Reform kann allerdéngs net vu sech behaapten, dass si hei zu Lëtzebuerg méi Steiergerechtegkeet bruecht hätt.

Si huet a kengem Sënn déi folgend Problemer geléist.

Den éischten ass deen, dass d’Betriber ëmmer manner Steiere bezuelen.

Den zweeten ass deen, dass d’Kapitalrevenuen ëmmer manner a vill ze niddreg am Verglach zu der Aarbecht, zum Lounakommes, besteiert ginn.

An den drëtten ass deen, dass d‘Besteierung vun de Personnes physiques a senger Progressivitéit weiderhin déi ënnescht a mëttler Akommesschichte géigeniwwer den héijen Akommesschichte benodeelegt.

Fiskalesch gesinn ass Lëtzebuerg e Land wat déi Räich a Watt apéckt a glécklech mécht.

An dat op Käschte vun all deenen aneren.

Déi nächst Regierung muss op de Wee vu méi Steiergerechtegkeet goen. E Status quo vun der aktueller Situatioun geet net duer.

Zënter 1985 bis haut ass de Besteierungssaz vun de Betriber, vun de Kollektivitéiten, vu 40% op 18% erofgaangen. Wann een d’Solidaritéitssteier dobäi rechent, sinn et 41,6% erof op 19,26% am Joer 2018.

Wann ee weess wéi a ganz Europa de Fiskaldumping bäi betribleche Steieren d’Finanzkapassitéite vun den eenzelne Staate schwéier hypothekéiert, dann ass et nëmmen normal, dass mär eis als OGBL géint e weidert Ofsenke vun der Betribsbesteierung ausschwätzen.

Zemools wann ee weess, dass déi wierklech, déi real Steierlaascht vu ville Betriber wäit ënnert dem offizielle Saz läit.

A wat Betriber méi grouss sinn, wat et méi schlëmm ass.

Mär däerfen als Lëtzebuerg net zu deene gehéieren, déi d’Spiral vum Fiskaldumping bäi de Betribssteieren nach weider undreiwen.

Dat léist keng Problemer, dat schaaft der nëmmen.

Den zweete grousse Problem ass dee vun der ze niddreger Besteierung vun de Kapitalrevenuen a praktesch all hire Formen.

Firwat muss de Loun vill méi staark besteiert gi wéi beispillsweis d‘Dividenden?

Den OGBL fuerdert, dass d’Kapitalrevenuen der normaler Besteierung ënnerworf ginn.

Tëscht der Besteierung vun der Aarbecht an der Besteierung vum Kapital a senge Revenue muss et zu engem neien Ausgläich kommen.

Den OGBL stellt och d’Legitimitéit vun de fiskaleschen Extraregimer a Fro. Wéi beispillsweis déi Extrawurscht, déi bäi de Stock-options besteet. Si muss restlos ofgeschaf ginn!

An den drëtte Problem ass deen, dass bäi der Persounebesteierung weiderhin déi ënnescht a mëttler Akommesschichte méi belaascht gi wéi déi héich Akommesschichten.

Bäi deenen éischte muss d‘ Steierprogressioun e Stéck eweggeschlaff ginn a bäi deenen zweete muss se verstäerkt ginn.

An och e gudden Deel vun der Steierreform ware keng real Steiererliichterungen, mee just een Ausgläich fir déi sougenannt „kal Progressioun“, déi zënter 2009 d‘Steierlaascht eropgedriwwen huet. Dofir fuerdert den OGBL, dass de Steierbarème erëm automatesch un d’Inflatioun ugepasst gëtt, wéi dat bis 1996 de Fall war.

Kolleginnen a Kollegen,

D’Zukunft kann de schaffende Leit vill nei Perspektiven opmaachen.

Si kann se awer och zoumaachen. Wien Diere fir nei a fortschrëttlech Perspektive fir sech a fir seng Famill opstousse wëll, dee brauch eng staark Gewerkschaft, déi handlungsfäeg a kampfstaark ass.

Zu Lëtzebuerg gëtt et nëmmen eng Gewerkschaft, déi all déi Qualitéiten huet.

An 11 Méint virun de Sozialwale kann et fir déi schaffend Leit dofir nëmmen ee Message ginn. Stellt äech all hannert är stäerksten Organisatioun.

Stellt äech all hannert déi eenzeg Organisatioun, déi fir d’Eenheet vun de Salariéen antrëtt.

Méi wéi jee ass dat de Schlëssel zum Erfolleg.

D’gewerkschaftlech Solidaritéit vun alle schaffende Leit, aus alle Beruffer a Qualifikatiounen, ob aus dem ëffentlechen oder privaten Aarbechtsberäich, op Mann oder Fra, op Lëtzebuerger oder Auslänner, op vun hei oder vun hannert der Grenz, ass de Kinnekswee an eng gutt Zukunft fir eis all.

Engagéiert äech am OGBL a mat dem OGBL, gitt äech an alle Betriber déi beschte Kandidaten a Kandidatinne fir d’Delegatiounswalen, maacht een engagéierte Walkampf an de Betriber. Fir e staarken OGBL, fir déi eenzeg Kraaft déi d’Matbestëmmung an de Betriber fir d’Leit och wierklech ëmsetze kann.

A gitt dem OGBL all är Ënnerstëtzung fir déi national Wal vun der Chambre des Salariés.

Déi absolut Majoritéit vum OGBL huet an all de leschte Joren dem Salariat hei zu Lëtzebuerg ganz vill Positives bruecht. Esou muss et weider goen.

D’Patronat hei zu Lëtzebuerg an all déi aus der Politik, déi dem Salariat seng Errongenschaften a Fro stelle wëllen, wënschen sech bei de Sozialwalen 2019 nëmmen eppes: eng Schwächung vun der stäerkster Gewerkschaft, vun dem OGBL.

Dofir muss an der Chambre des Salariés eppes Grousses passéieren: dem OGBL seng absolut Majoritéit muss nach weider ausgebaut ginn.

All Stëmm fir eng aner Gewerkschaft ass net nëmmen eng verluere Stëmm, mee eng Stëmm déi d‘Géigekraaft vum Salariat hei zu Lëtzebuerg schwächt.

All Stëmm fir den OGBL ass dat kloert Signal vun de schaffende Leit, dass si sech hir Intressen an hir Perspektive fir d’Zukunft net verbaue loossen.

Fir de Fridden an Demokratie, fir e soziaalt Europa, fir e sozial fortschrëttlecht Lëtzebuerg.

Fir eng gutt Ausbildung, fir eng gutt Aarbecht an e gutt Akommes a fir eng gutt sozial Sécherheet fir jiddereen.

Dofir si mer prett.

Vive eis Sektioun Dikrich-Veinen. Vive den OGBL. A vive eisen 1. Mee.